یکی از کمبودها در فضاهای بین سیاره ای، پمپ بنزین -به معنای عام- است! و این کمبود بزرگ باعث شده که فضاپیماها مجبور به حمل مقادیر زیادی از ذخایر سوخت گران قیمت و مایه زحمت شوند که این اجبار، دامنه حرکت آنها را هم محدود می کند. ولی با استفاده از جدید ترین ایده ناسا برای ساخت بادبان خورشیدی پیشران، احتمالاً فضانوردان آینده می توانند سوار بر بادهای خورشیدی به دیگر ستارگان پرواز کنند.
این بادبان فضایی که طراحی آن بر عهده شرکت L'Garde بوده،Sunjammer نام دارد که عنوان یکی از داستان های علمی-تخیلی کوتاه آرتور سی. کلارک هم هست. Sunjammer بزرگترین بادبان خورشیدی در تاریخ بشر است و زمانی که به طور کامل باز شود، ابعاد آن 38 در 38 متر خواهد بود.
با این مساحت که معادل یک سوم هکتار است، Sunjammer می تواند پروتون های تشکیل دهنده بادهای خورشیدی را به دام بیندازد و نیروی پیشرانی معادل 0.01 نیوتن رو تولید کند. فقط برای مقایسه، نیروی تولیدی توسط دو موتور سوخت جامد شاتل فضایی برابر است با 5.3 میلیون نیوتن.
به طرز شگفت آوری، این بادبان تنها و تنها 5 میکرون ضخامت دارد. ناسا با شرکت DuPont همکاری کرده تا آن را از جنس Kapton بسازد که نوعی پلاستیک عایق حرارت با پوشش طلایی است و اغلب به عنوان خارجی ترین بخش لباس فضانوردان استفاده می شود. Kapton می تواند دماهایی بین -273 تا +400 درجه را تاب بیاورد.
بیلی دربس مهندس ارشد پروژه Sunjammer می گوید: «تمام سفرهای فضایی در حال حاضر به خاطر سوخت های مصرفی با محدودیت مواجه اند، اگر بتوان یک تکنولوژی بدون این محدودیت را ساخت، چه کاربردهای جدیدی می توان برای اش اختراع کرد؟ ما در حال باز کردن درچه ای به سمت یک نوع تفکر کاملاً متفاوت درباره پروژه های فضایی هستیم.»
ناسا می خواهد سال آینده Sunjammer را به وسیله موشک های ساخت
SpaceX به فضا بفرستد تا دوره آزمایشی اش را پشت سر بگذارد. مهندسین می خواهند میزان اوج گیری، هدایت و کنترل، و پایداری کلی آن در حین پرواز را بررسی کنند. اگر این تکنولوژی از آزمون ها سر بلند بیرون آید، می تواند حتی در بخش خصوصی هم کاربردهایی به عنوان سیستم پیشران بدون سوخت برای
معدن کاوی های فضایی نظیر پروژه شرکت DSI پیدا کند.
تبادل
لینک هوشمند
